Stanisław Czech
1898 - 1975

Urodził się w Kielcach; tam też ukończył 7-klasową Szkołę Handlową, a w 1917 roku wstąpił na Wydział Leśny przy Towarzystwie Kursów Naukowych. Po utworzeniu Wydziału Leśnego na SGGW tam kontynuuje naukę. Studia kończy w 1922 roku.

W latach 1918 – 1920 przebywa w wojsku, uczestniczy w kampanii wschodniej i wojnie przeciw bolszewikom.

W 1922 roku rozpoczyna pracę: początkowo jako taksator, później kierownik drużyny urządzania lasu, a następnie jako Komisarz Ochrony Lasów w powiecie Święciańskim na ziemi wileńskiej; od 1924 roku pełni obowiązki  Nadleśniczego Nadleśnictwa Łunienickiego, a od grudnia 1925 roku jest mianowany Nadleśniczym.

W okresie 1.IV.1930 – 31.III.1937 jest Nadleśniczym Nadleśnictwa Daleszyce, a od 1.IV.1937 do 31.01.1951 Nadleśniczym Nadleśnictwa Małomierzyce. Z dniem 1.II.1951 roku – w okresie stalinizmu - zostaje odwołany ze stanowiska Nadleśniczego i zdegradowany do stanowiska gajowego. Podczas meldunku używał zwrotu „Gajowy inżynier Stanisław Czech". W 1957 zrehabilitowany i przeniesiony do pracy do Dyrekcji Lasów w Radomiu. Podczas wojny pełnił funkcję kwatermistrza w obwodzie Iłża. Posiadał stopień podporucznika; pseudonim „Lalka".

Jan Rajchel
1887 – 1943

Urodził się w Posadzie Dolnej,  powiecie sanockim w Galicji. W latach 1902 – 1909 uczęszcza do gimnazjum w Drohobyczu, a następnie rozpoczyna studia w Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu, którą kończy w 1913 roku.

W okresie 1915 – 1918 służy w armii austriackiej, a od 1.XI.1918 w wojsku polskim. Z dniem 1.X.1919 roku zatrudniony zostaje w Zarządzie Okręgowym Dóbr Państwowych w Radomiu jako referent, a w okresie 1.V.1921 – 30.VI.1929 pełni funkcję Nadleśniczego Nadleśnictwa Małomierzyce; w okresie późniejszym, do czasu rozpoczęcia wojny jest inspektorem w Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu.

Pełnił wiele funkcji społecznych: członek Wydziału Powiatowego Sejmiku Iłżeckiego, przewodniczący /1929 – 1939/ Związku Zawodowego Leśników Okręgu Radomskiego, członek Komisji Dyscyplinarnej przy DLP w Radomiu, kurator i budowniczy kilku szkół w zasięgu nadleśnictwa, przewodniczący Świąt Dni Lasu w regionie. Będąc Nadleśniczym buduje siedzibę Nadleśnictwa Małomierzyce oraz leśniczówkę Antoniów.

W czasie wojny dwukrotnie aresztowany; po raz drugi 11.XI.1942 roku, wywieziony do Oświęcimia, a następnie do Gross – Rosen, gdzie następnie w 1943 roku został zamordowany.  

Tadeusz Kamiński
1924 - 2002

Urodził się w Linowie koło Zwolenia. Jego ojciec Albin Kamiński był leśniczym początkowo w lasach donacyjnych, a po odzyskaniu niepodległości w latach 1918 – 1950 w Nadleśnictwie Garbatka, a następnie Zwoleń. Naukę ukończył w 1945 roku.

W 1946 roku zostaje leśniczym leśnictwa Sucha w nadleśnictwie Zwoleń; w 1956 roku zostaje przeniesiony na takie samo stanowisko do Nadleśnictwa Małomierzyce leśnictwa Antoniów; od 1972 roku - po przeprowadzonej reorganizacji w Lasach Państwowych - w Nadleśnictwie Zwoleń. W 1990 roku przechodzi na emeryturę po 56 latach piastowania tego stanowiska w tym po 44 latach urzędowania jako leśniczy w leśnictwie Antoniów.

W latach wojny był żołnierzem AK, pseudonim „Wrzos", w obwodzie Zwoleń, łącznik; po latach porucznik w stanie spoczynku.Wychowawca wielu pokoleń leśników.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej i odznaką „Zasłużony dla Leśnictwa".

prof. Leon Mroczkiewicz
1900 – 1971

Urodził się w Drawsku Pomorskim. Maturę zdał w Poznaniu w 1918 r. Po odbyciu służby wojskowej studiował leśnictwo na Uniwersytecie Poznańskim w latach 1921- 1925. Do 1939 roku pracował na Uniwersytecie Poznańskim. W 1933 roku uzyskał stopień doktora.

Żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r. w szeregach Armii Poznań. Do niewoli dostał się pod Kutnem, skąd uciekł i ukrywał się w Nadleśnictwie Obrzycko pracując jako robotnik leśny. Następnie wyjechał do Generalnej Guberni gdzie pracował w inspekcji leśnej, a następnie został Nadleśniczym w Nadleśnictwie Marcule k. Starachowic. Współpracował z AK (wywiad, wydawanie fikcyjnych dokumentów). Po wojnie wyjechał do Gdańska, gdzie do 1949 r. pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych.

Od 1951 roku do przejścia na emeryturę pracował na Akademii Rolniczej w Poznaniu. W 1954 roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1966 roku profesorem zwyczajnym. Od 1952 do 1956 roku był dziekanem Wydział Leśnego. Od 1959 r. kierował Katedrą Szczegółowej Hodowli Lasu. W 1961 roku Akademia w Tharandcie nadała Mu doktorat honoris causa. Zmarł w Poznaniu w 1971 roku.